Menu na zapusty

Przeciętny pączek waży około 50 g i ma aż 200 kalorii! Jednak ani kaloryczność, ani ciężkostrawność tych karnawałowych smakołyków nie przeraża uczestników konkursów jedzenia pączków na czas. Zaopatrzeni w sporą ilość niesłodzonych napojów, herbaty i ziół poprawiających trawienie są w stanie zjeść nawet 10 pączków w niecałe 5 minut.  Produkcja pierwszych pączków sięga czasów starożytnych, kiedy to przyrządzano je z ciasta chlebowego, nadziewano słoniną i smażono na smalcu. Tradycją ostatków było tłuste i sycące jedzenie, więc pączki idealnie wpasowały się w karnawałowe menu. Słodkie pączki zaczęto wyrabiać dopiero w XVI wieku i nadziewano je konfiturą – szczególne miejsce w naszej kuchni zajmują pączki z nadzieniem różanym, likierem, budyniem, a nawet serem. Wierzch polewano lukrem, dekorowano czekoladą lub posypywano pudrem z wanilią, a do smaku dodawano migdałowe płatki lub kandyzowaną skórkę pomarańczy.  Do Polski pączki zawitały w IX wieku i na początku wyglądały, jak małe twarde kulki, natomiast za czasów Mikołaja Reja przypominały racuchy (Rej wspomina o tym fakcie w „Żywocie człowieka poczciwego”). Dopiero kilka wieków później, za sprawą francuskich cukierników rezydujących na dworze króla Augusta III, pączki nabrały delikatności i lekkości – ściśnięte w ręku wracały do swojego pierwotnego kształtu, a umieszczony w środku orzech lub migdał gwarantował znalazcy szczęście. Pulchny drożdżowy pączek podbił cały świat. Chociaż zawsze wykonany był z mąki pszennej, jaj i drożdży, to dobór pozostałych składników, czas smażenia i rodzaj nadzienia wskazywał, z jaką narodowością pączka mamy do czynienia. I tak pączki berlińskie, Berliner Pfannkuchen, smaży się tylko kilkadziesiąt sekund, by nie „wypijały” zbyt dużo tłuszczu, natomiast pączki polskie odsącza się z nadmiaru tłuszczu na papierowych ręcznikach i szprycuje słodkościami. Wiedeńskie specjały były deserem przeznaczonym dla żołnierzy, którzy bez specjalnej celebracji mogli trzymać pączki w ręce i zajadać je podczas pełnienia służby. Pączki węgierskie - farsangi fánk  - to nieodsączane po smażeniu prawdziwe kaloryczne bomby, do których nadzienie podawane jest na talerzyku obok.  Idealny pączek jest lekko zapadnięty w środku, a jasna obwódka świadczy o świeżości oleju, na którym był smażony i o niezbędnym dodatku kropelki alkoholu. Z ciasta na pączki możemy zrobić popularne oponki z dziurką w środku. Jeśli chcemy, aby miały one niepowtarzalny smak, to dodajmy do ciasta zmielonego białego sera. Najsławniejsze oponki to amerykańskie doughnuts (donut), które wyszły poza granice swojej ojczyzny i obecnie są bardzo popularnym angielskim podwieczorkiem.  Alternatywą dla pączków mogą być faworki – tradycyjne chrupkie ciastka w kształcie kokardki smażone podobnie jak pączki, w głębokim tłuszczu, posypywane lekkim cukrem-pudrem. Swoją kruchość zawdzięczają specjalnemu sposobowi przygotowania: wielokrotnemu tłuczeniu wałkiem i składaniu ciasta do momentu, aż pojawią się w nim pęcherzyki powietrza. Z tego samego ciasta można zrobić karnawałowe róże, które udekorowane wisienką są ozdobą niejednego balu. Najlepsze są świeże pączki, dlatego należy je jeść tego samego dnia, w którym zostały usmażone. A kalorie? Cóż, szybkie spalenie przyjemnie nabytych kalorii musi iść w parze z ćwiczeniami fizycznymi; grzech zjedzenia pączka odpokutujemy dopiero po 20 minutowym intensywnym biegu lub prawie godzinnym spacerze.