Za miskę soczewicy

Chociaż same ziarenka symbolizują bogactwo, to jednak istnieje przekonanie, że soczewica jest daniem dla ubogich; tak było np. w kuchni żydowskiej, gdzie soczewica zmieszana z pszenicą była daniem  pokutnym. Ta niepozorna roślina towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, a konkretnie od czasów neolitu. Była uprawiana w Mezopotamii, skąd trafiła do Grecji, Egiptu i starożytnego Rzymu. Jej smak Europa Środkowa poznała dopiero w średniowieczu. Poznała, lecz…  potraktowała jako kulinarną nowinkę. Większą estymą soczewica cieszy się w kuchni arabskiej i indyjskiej, gdzie stosowana jest do dnia dzisiejszego, tam też uprawia się około 50. odmian tej rośliny. Jej walory smakowe oraz niesamowite bogactwo wartości odżywczych (soczewica jest źródłem białka, węglowodanów, błonnika, witaminy A oraz witamin z grupy B, żelaza, wapnia, fosforu i magnezu) docenili wegetarianie oraz sportowcy. Niska zawartość tłuszczu oraz spora ilość błonnika sprawia, że można ją także wykorzystywać w dietach odchudzających, a w związku z tym, że ma niewielki indeks glikemiczny powinna na stałe gościć w jadłospisie diabetyków. Soczewica jako jedyna wśród roślin strączkowych nie wymaga namaczania. Po przepłukaniu ziarna szybko chłoną wodę i trzeba ich uważnie pilnować podczas gotowania (czas gotowania zależy od świeżości i gatunku, najszybciej „dochodzi” czerwona odmiana soczewicy). Dodana pod koniec gotowania łyżka majeranku lub tymianku wzbogaci jej smak i ułatwi trawienie. Sekretem uzyskania idealnej twardości ziaren jest dodanie soli pod koniec gotowania, bo w momencie, kiedy ziarna poczują sól przestają chłonąć wodę. Najdroższa soczewica – aromatyczna francuska „puy” po ugotowaniu zachowuje kształt, tak, jak jej tańsza odmiana niełuskana soczewica brązowa. Inne kolorowe odmiany (np. żółte czy pomarańczowe ziarna) nadają potrawom słodkawy smak i są idealną bazą jako półprodukty. A lista dań z soczewicą może być bardzo długa, poczynając od zup, poprzez smarowidła, kotlety, pasztety, sałatki i farsz do pierogów czy krokietów – jeśli skomponujemy ją ze zbożami uzyskamy źródło pełnowartościowego białka (w samej soczewicy w 100 g ponad ¼ to czyste białko). Jeśli chcemy wprowadzić soczewicę do kuchni, to możemy także skorzystać z mąki z ziaren soczewicy i wzorem kuchni azjatyckich wypiekać soczewicowy chleb lub użyć bogatych w kwas foliowy kiełków, czy gotowej soczewicy w puszce. Jeśli zdarzy Ci się ugotować zbyt dużo soczewicy na raz, to masz aż pół roku (po włożeniu jej do zamrażalnika), żeby wymyślić jakąś niesamowitą i arcypyszną potrawę. Soczewica cierpliwie poczeka.